Zenuwpijn tussen de grote en tweede teen heet ook wel Compressie-neuropathie. Dit wordt veroorzaakt door te strak of te hoog schoeisel, oedeem (vocht), fracturen of een het omzwikken van de enkel, waardoor de zenuw kan beschadigen. Ook kan een doorgezakte voorvoet de oorzaak zijn. Het omzwikken van de enkel is de meest voorkomende oorzaak van deze klacht. Vaak doet de grote teen pijn en/of de tweede teen, soms kunt u ook scherpe pijn in de middenvoet ervaren. De behandeling bestaat uit schoenadvies en/of een schoenmodificatie. Wanneer de voetstand afwijkt zullen er corrigerende podotherapeutische zolen voor u worden vervaardigd. Het verwachte resultaat is redelijk tot goed, afhankelijk van de mate van de beschadiging van het zenuwweefsel.
Dit wordt ook wel: Joplin’s neuroma genoemd, het is een zenuwpijn aan de binnen zijde van het grote teen gewricht. Dit ontstaat ten gevolge van een inklemming van de zenuw die daar loopt.
Wanneer er sprake is van uitstralende pijn/’doof’ gevoel aan de binnenzijde van de grote teen kunt u naar de podotherapeut gaan. Hier wordt door middel van (meestal) corrigerende podotherapeutische zolen de oorzaak opgeheven. Afhankelijk van de mate van beschadiging van het zenuwstelsel is het verwachte resultaat redelijk tot goed.
Bij een hamerteen is slechts één gewricht in jouw teen getroffen: het eerste gewricht in het kootje. Het gewricht is gebogen naar beneden, waardoor er een hamerteen is ontstaan.
Bij een klauwteen zijn allebei de gewrichten in het kootje getroffen. De hele teen kromt dan naar beneden, waardoor het topje van de teen de grond raakt. Pijnlijke voorvoeten als gevolg van hamertenen kunnen behandeld worden met een orthese (silicone teenstukje) of met een drukontlastende steunzool. Soms is het nodig om een hamerteen te opereren. De operatie vindt plaats in het ziekenhuis. Op de hamertenen ontstaan vaak pijnlijke likdoorns, doordat ze tegen de schoen drukken en schuren. Deze kunnen door een pedicure of podotherapeut verwijderd worden.
Hallux is de Latijnse naam voor grote teen en valgus betekent naar buiten wijzen. Het is een voetafwijking waarbij de grote teen naar buiten wijst en het eerste middenvoetsbeentje naar binnen. Omdat de grote teen belangrijk is voor de stabiliteit in de afwikkeling, kan een afwijking van de grote teen klachten veroorzaken tijdens de afwikkeling van de voet. Klachten die kunnen ontstaan door een verkeerde afwikkeling als gevolg van een scheve grote teen of scheve voet zijn pijnklachten zoals overbelasting van de andere teengewrichtjes. Wanneer de schoen druk uitoefent op het grote teengewricht, kan deze geïrriteerd raken. Soms ontstaat er een knobbel door extra bot aangroei. Deze knobbel kan pijnlijk en rood zijn. Tussen de huid en het gewricht is een slijmbeurs aanwezig. Deze slijmbeurs kan ontstoken raken. Er is dan sprake van een bursitis, een slijmbeursontsteking. Tevens kan er sprake zijn van eelt of likdoorns op de knokkel of tussen de tenen.
Allereerst zal de podotherapeut zich richten op de aanpak van de standsafwijkingen door het maken van podotherapeutische zolen om de druk rond om het gewricht te verminderen. In het geval van een slijmbeursontsteking hallux valgus kan er tijdelijk vilttherapie toegepast worden om de slijmbeurs zoveel mogelijk drukvrij te leggen en deze hierdoor te laten slinken. Daarnaast kan de podotherapeut schoenadvies geven.
Teennagels zijn erg kwetsbaar. Bij een ingegroeide nagel drukt een scherpe nagelpunt in de huid. Doordat de nagel erg hard is, kan de nagelwal fors geïrriteerd raken. Ook kun je last krijgen van een ontstoken teen. Soms prikt de nagelpunt in de huid en is er sprake van een ingegroeide nagelpunt. Oorzaken van de ingroei zijn divers. Verkeerd knippen van de nagels, peuteren aan de nagels en dergelijke. Mensen met transpirerende voeten hebben een hogere predispositie. Doordat de huid zacht en week is kan de nagel eerder de nagelwal doorboren. De podotherapeut kan een ingegroeide nagel behandelen door de nagelpunt te verwijderen en de nagel te begeleiden in de groei door middel van een nagelbeugel of door de nagel drukvrij te leggen. Neem liever geen voetenbaden met zeep of soda. Dit verweekt de huid nog meer en zal de ontsteking juist onderhouden.
Een derde van de mensen met een voetschimmel krijgt ook last van schimmelnagels. Schimmelnagels zijn in principe vrij onschuldig en komen vaak voor aan één of meerdere teennagels. Schimmels komen bij iedereen voor en worden voortdurend overgedragen; de schimmel die een ‘kalknagel’ veroorzaakt komt met name voor in vochtige ruimtes. Deze schimmels kunnen de nagel en/of huid binnendringen, waardoor een infectie ontstaat. Een van de oorzaken waardoor een schimmelnagel zich kan ontwikkelen is: het vaak met zeep wassen van de voeten, doordat de zeep de ph waarde/zuurgraad van de huid beïnvloedt en daarmee de natuurlijke afweer van de huid verminderd. Andere oorzaken van voetschimmel zijn onder meer zweetvoeten, infecties opgelopen in zwembaden, sportzalen of douches of een schimmelinfectie die zich ergens anders op de huid bevindt en die zich heeft uitgebreid naar de voet en de nagels. Tevens hebben mensen met een verlaagde weerstand of een slechte doorbloeding meer kans om een infectie (schimmelnagel) te ontwikkelen. Daarnaast zijn mensen die een verwonding aan de nagel hebben, door bijvoorbeeld veel sporten of het dragen van strakke sokken/schoenen, vatbaarder voor een schimmelnagel.
De eerste kenmerken van een schimmelnagel zijn verkleuring van de nagelranden. Deze kunnen dan geel, bruin of groen van kleur zijn, maar ook kleine vlekjes bevatten. Later kan de nagel verdikt en bros worden, waarna deze vaak gedeeltelijk afbrokkelt. Een schimmelnagel kan leiden tot een ingegroeide teennagel, waardoor een behandeling bij de podotherapeut of pedicure nodig is. Mensen met diabetes lopen een verhoogd risico op het krijgen van een schimmelnagel. Deze verhoogde kans heeft meerdere redenen; de eerste reden is de verminderde weerstand van iemand met diabetes. De tweede reden is dat de voeten van iemand met diabetes vaak warm en droog zijn, waardoor er een grotere kans bestaat op kleine kloofjes. Via deze kloofjes kunnen bacteriën en schimmels gemakkelijk de huid binnendringen en een infectie veroorzaken.
